Recenzja Soul

Pixar's Dusza Premiera 11 października 2020 r. Na BFI London Film Festival i został wydany na całym świecie 25 grudnia 2020 r., Zarówno w kinach, jak i na Disney+. To była 23. animowana funkcja Pixara i podobnie jak wszystkie 22 poprzednie filmy - to było kolejne niesamowite doświadczenie.

Historia Dusza to historia dwóch postaci z dwóch zupełnie różnych światów - w najbardziej dosłownym możliwym sensie - spotykając się na nieoczekiwaną podróż. Jednym z nich jest Joe Gardner, nauczyciel muzyki, który jest również bardzo namiętnym i utalentowanym pianistą jazzowym, który chce dołączyć do słynnego zespołu jazzowego. Druga to 22, nienarodzona dusza od wielkich przed nim ciągle powoduje kłopoty i odmawia wejścia do świata żywych. Kiedy Joe spada w właz i pozornie umiera, odmawia takiego losu - ponieważ właśnie otrzymał okazję do gry wraz z legendą jazzową Dorotheą Williams - i kończy się w Wielkiej Wcześniej, gdzie musi wrócić na ziemię na Ziemię Pomoc 22.

Magia historii Pixara jest znowu widoczna, jak udowodniło studio - w ciągu ostatnich dziesięcioleci - że jej produkcje są całkowicie na równi z Disneya. Historia została napisana przez legendę Pixar Pete Docter, który również wyreżyserował film, Mike Jones i Kemp Powers. Docter już zyskał sobie markę z arcydziełami W górę I Na lewą stronę, Ale Dusza nadal udało się być czymś wyjątkowym.

Mianowicie mieliśmy przyjemność oglądać animowane funkcje w życiu pozagrobowym (Kokosowiec jest pierwszym, który przychodzi mi na myśl), a także muzyczne animowane funkcje (w pewnym sensie również Kokosowiec ale również Śpiewać, na przykład), ale to unikalne połączenie nowoczesnego, miejskiego otoczenia (Kokosowiec miał szczęście być kolorową reprezentacją społeczeństwa latynoamerykańskiego, które dodało do historii wiele fantazji i jest zupełnie inna niż ustawienie Dusza) A muzyka jazzowa to coś, czego nie widzieliśmy wcześniej i było niesamowite.

Szczególnie podobało mi się włączenie muzyki jazzowej, czego nie widzieliśmy tak często w filmach animowanych. Jazz nie jest tak popularny jak pop lub rock, ale oferuje niesamowite wrażenia słuchowe, ponieważ pokazuje, jak magiczna może być współczesna muzyka i jak improwizacja może być sztuką samą w sobie. Trent Reznor i Atticus Ross z Nine Inch Nails pracowali nad muzyką (i słusznie otrzymali nagrodę Akademii), a Jon Batiste pracował nad układami i kompozycjami jazzowymi.

Muzyka odgrywa ważną rolę w Dusza Ale film jest daleki od musicalu, zwłaszcza jeśli porównujesz go z tradycyjnymi (nawet nie-muzycznymi, nawet nie-muzycznymi). Śpiewanie nie jest ważnym czynnikiem Dusza Ale magia tworzenia, odczuwania i życia muzyki absolutnie jest. W akortach jest znacznie głębsze przesłanie artystyczne Dusza majestatyczna historia, a mianowicie, że samo życie jest formą sztuki i że po prostu przez życie możemy tworzyć niesamowite rzeczy.

Oczywiście, bohaterowie przechodzą również proces ewolucji, a aspekt rozwojowy bohaterów, zwłaszcza 22, a Joe służy jako mentor w kontekście wydarzeń, został wykonany doskonale. Wszystkie postacie były w pewnym sensie wyjątkowe i można było zobaczyć, jak zespół się nimi opiekował i chciał, żeby były jednocześnie zarówno prawdziwe, jak i magiczne. Jamie Foxx (Joe Gardner) i Tina Fey (22) wykonali niesamowitą robotę z głosami, ale muszę też chwalić Grahama Nortona (Moonwind) i Angela Bassett (Dorothea Williams) za swój wkład w film.

Jeśli chodzi o aspekty techniczne, Pixar zawsze wykonuje niesamowitą robotę w tej dziedzinie, więc nie ma tak wiele do powiedzenia. Projekt wielkiego przedsiębiorstwa, a także jej bohaterów - zwłaszcza uroczych dusz - był absolutnie niesamowity, ale prawdziwy świat nie był tak różnej jakości pod względem jakości. Stylizacja była minimalna i chociaż bohaterowie byli inni od rzeczywistych ludzi, wokół nich scena nie była i moim zdaniem była naprawdę świetna.

Oprócz ogólnego przesłania artystycznego filmu, który jest jego najważniejszym aspektem, Dusza ma również bardzo ważny wpływ społeczny i kulturowy. Mianowicie w świetle ostatnich wydarzeń towarzyskich w Stanach Zjednoczonych (i.mi., problemy rasowe), Dusza Przybył w idealnym momencie, aby dać genialną reprezentację kultury afroamerykańskiej, czego tak naprawdę nie widzieliśmy w głównym nurcie animowanych funkcjach, które wyszły z Hollywood. Z wyjątkiem Spider-Man: do wersji pająka, Nie można wymienić wielu najnowszych animowanych funkcji z czarnymi bohaterami. Dusza Wykonuje świetną robotę, podkreślając znaczenie kultury afroamerykańskiej we współczesnej Ameryce, ale nigdy nie przestaje być uniwersalnym, wspaniałym filmem, którym udało się uniknąć komentarza społecznego, którym nie powinien być, widząc, jak to było, widząc, jak to zrobić Opracowano główną ideę.

Dusza to piękny film w każdym aspekcie i możemy łatwo umieścić go w górnej połowie filmów Pixara. W tym filmie nie ma nic złego, więc tak naprawdę nie mogę znaleźć niczego, co mi się nie podobało. Od początku do końca film udaje się wciągnąć cię do swojego świata i pomysłów, trzymaj się tam, a następnie zabrać z powrotem na swoje miejsce z uśmiechem na twarzy. Jest to również jeden z tych filmów, z których można wiele nauczyć się o życiu i różnych doświadczeniach, film, który może pomóc widzom - zarówno młody, jak i stary, ponieważ jest to jeden z tych filmów, z którymi mogą być równie cieszyć się zarówno dzieci, jak i dorosłe - w rzeczywistych sytuacjach.

Dusza Udało mi się wygrać duże podczas zeszłorocznego sezonu nagród i mogę tylko zgodzić się, że każdy kawałek pochwały skierowanej do tego filmu jest absolutnie uzasadniony. Dusza jest jednym z najlepszych filmów z pandemii w 2020 roku i filmem, który z łatwością stał się klasykiem w bardzo krótkim czasie.

Ocena: 10/10