Recenzja „Karen” głęboko nudna spinoff Meme Meme

Rasistowska kobieta sprawia, że ​​jej szczególną misją jest eksmisja nowej czarnej rodziny, która niedawno przeprowadziła się do okolicy, ale nie spadną bez walki.

Karen (zwykle rasistowska biała dama w średnim wieku, nie boi się żądać obecności menedżera za każdym razem, gdy jest nieco niedogodna) jest prawdopodobnie jedną z niewielu kuszących możliwości wszystkich memów, by zwrócić się do filmu niezdarnie. Istnieje szansa na połączenie krytyki społecznej i humoru w angażujący produkt. Niestety, pisarz/reżyser Coke Daniels nie ma pojęcia, co tu zrobić, przeskakując z jednej fabuły do ​​drugiej, nigdy nie wykorzystując obietnicy Karen na ekranie. Jest tu kilka wad, ale najbardziej uderzający jest nuda Karen.

Malik i Imani, grani przez Cory Hardrict i Jasmine Burke, to dumna czarna para, która niedawno przeprowadziła się do głównie białej dzielnicy podmiejskiej. Malik i Imani chcą mieszkać w pobliżu Atlanty, aby Malik zabrał się do pracy w prowadzeniu swojego centrum kultury, co jest domem obok Karen Drexlera, który ma Taryn Manning, który nie ma popędu i osobowości, aby doprowadzić do życia tej postaci do życia.

Fabuła jest prosta: Karen jest rasistą, nie chce dzielić się dzielnicą z Malikiem i Imani, i przejdzie do nich, aby je wypędzić, nawet zwrócając się do jej podobnie rasistowskiego brata policjanta Mike'a (Roger Dorman). Z powodu zemsty, ukierunkowani czarni miłośnicy szukają prawnika o prawach obywatelskich, grany przez Gregory'ego Alan Williamsa.

Coke Daniels nie ma pojęcia, co zrobić z tą koncepcją, ponieważ Karen przejdzie od próby uwiedzenia Malika prawdopodobnie zerwania ich małżeństwa, wbijając nos w ich życie (amunicja do użycia, biorąc pod uwagę, że jest prezydentem HOA), Walka na kamerach bezpieczeństwa, kazanie czarnym klientom wyrzucając się z restauracji i wydają się być w strachu, gdy są przesłuchiwane.

Jeśli spodziewasz się, że któryś z tych momentów będzie humorystyczny lub służy jako ostra satyra, spróbuj ponownie. Ponownie nie można podkreślić, jak martwe jest wszystko. Obejmuje to, gdy Karen przerywa imprezę domową, aby zagrać w kartę „All Lives Matter”.

Co więcej, główne czarne postacie są słabo napisane, regularnie omawiają czarną dumę i sukcesy, ale z manierami i dostawą Androidów. W pewnym momencie Imani odnosi się do Malika jako „Woke Warrior”, który brzmi jak linia z postu w mediach społecznościowych. W filmie brakuje wiarygodności tych ludzi w celu wyjaśnienia takich skrajności, który przybiera ponury zakręt trzeciego działania (zaangażowani są białe oficerowie supremacji, czego jeszcze się spodziewałby?). Ostatecznie jest to powierzchowne, oportunistyczne śmieci, które nie ma nic do powiedzenia, co nie jest lepsze niż dwie trzecie próby parodii, która pojawiła się przed.

Bardziej kłopotliwe, Coke Daniels postanowił podążać za Karen przez tak długi okres, że wydaje się, że istnieje jakieś błotniste wiadomości, w których postrzega tę postać jako smutnego antybohatera. Istnieje próba wyjaśnienia, dlaczego Karen jest rasistą (najbardziej nieprawdopodobna logika możliwa i nigdzie nie podobała się jako złamana prawdziwa Liam Neeson, która wcześniej zajmowała się czarną nienawiścią) i wystarczająca jej perspektywa w trudnej sytuacji, abyś zastanawiał się, dlaczego zastanawiasz się, dlaczego zastanawiasz się, dlaczego będziesz się zastanawiać, dlaczego. Film nie jest również jasny na czas i lokalizację, ponieważ ludzie omawiają obecną globalną katastrofę zdrowia, ale nikt na zdjęciu nie nosi maski.

Karen miała jedną dobrą scenę, w której Pewnego ranka Imani spotyka córkę Karen na zewnątrz, która nie dzieli się żadnymi uprzedzeniami jej matki i ofert pomocy w odłożeniu śmieci z powrotem do kosza. Robiąc to, natychmiast tworzą związek, gdy córka w wieku elementarnym ujawnia, że ​​lubi faceta, ale boi się powiedzieć swojej matce, ponieważ jest czarny.

Zastanów się, co te dzieci muszą cierpieć i słuchać (Karen ma także nastoletniego syna w koszykówkę, ale każdy z nich jest pokazany tylko krótko, ponieważ ten film jest śmietnikiem bez pojęcia, co chce osiągnąć), żyjąc z tak nienawistnym Kobieta jest najbliżej wciągania filmu. To również tylko dwie minuty z 90. Karen to kolosalna strata czasu i nie potrzebujesz szefa, żeby ci to powiedzieć.